Ik wil u uitnodigen om mee te gaan naar een wereld onder water. U zult zien dat het er heel rustig is en heel mooi en je kunt er heerlijk in ontspannen. Lekker mee drijven op de stroom en het kabbelen van het water. Het water draagt u. De vissen komen op u af en zijn nieuwsgierig of zijn voedsel aan het zoeken. Gewoon bezig alsof u er niet bent. Je overgeven aan wat is.

Als je met zijn tweeen onder water bent. Dan kun je alleen maar communiceren met je handen en voeten, je uitdrukking op je gezicht . Je kunt niet discussieren of een mening hebben. Je moet het samen doen of niet. Je moet het nemen zoals het komt en zoals het is. Onder en in het water kun je je ontspannen in de beweging van het water, de spanning van alledag van je afspoelen en weer tot jezelf komen. Er hoeft niets meer.

 

 

 In mijn werk probeer ik u een wereld te laten zien van plezier, van schoonheid, van contact en van voorzichtig met elkaar omgaan. Van gewoon ongedwongen kunnen zijn, alleen of met elkaar. Kunnen genieten van wat er is. Waarin we lief kunnen zijn, we gezien kunnen worden in wie we zijn. Waarin aanraking niet vies of klef is , maar respectvol, teder en warm. Waar bloot of naakt niet geassocieerd wordt met seks of porno, maar met kwetsbaarheid, natuurlijkheid en schoonheid. Waarin voor grofheid geen plaats is. Wie schreeuwt... stikt. Wie wild om zich heen slaat.... zinkt. Als je te snel (omhoog of omlaag) gaat...... Alles is er dan ook gericht, op de bewuste aandacht die het moment behoeft. Voor jezelf, en als je met iemand anders bent, ook voor de ander.

Mijn werk is daarom een contrast met de weinige aandacht die een maatschappij geeft aan het individu en een aanklacht tegen en een spiegel voor een maatschappij, met name in de verstedelijkte gebieden, waar belangstelling en interesse voor elkaar verdwijnt. Waar het belang van een contact tussen mensen gemeten wordt in status, geld en regels. Waar het veel belangrijker is om "iemand" te zijn, dan om gewoon te zijn wie je bent. Waar het maatschappelijke, de modus van de meerderheid, het geld, boven de waardigheid van het individu wordt gesteld. En waar het beeld van dat het er zo moet uitzien, zo hoort en hoe het moet , "DE REGEL", veel belangrijker lijkt te zijn, dan het beeld van het menselijke, de empathie. Empathie verruimt je blik, de regel ver-engt.